Niestabilność rzepki może pojawić się bez wyraźnej przyczyny, a najczęściej objawia się tzw. bocznym przyparciem rzepki lub inaczej lateralizacją rzepki. Oznacza to, że podczas zginania kolana rzepka porusza się w kierunku na zewnątrz kolana zamist po centralnej części stawu. Bardzo często jest to niezauważalne, a dopiero dolegliwości bólowe sugerują o problemie.

Rodzaje zabiegów

Wariant leczenia dostosowuje się indywidualnie w zależności od rozgległości uszkodzenia. Wśród metod leczenia operacyjnego wyróżniamy: artroskopową plastykę niestabilności rzepki, przezskórną małoinwazyjną korekcję niestabilności rzepki, rekonstrukcję więzadła rzepkowo – udowego przyśrodkowego (MPFL) z tkanek własnych pacjenta (własne ścięgno ST). Preferowany wariant dobiera lekarz specjalista podczas procesu diagnostycznego.

Przygotowanie do zabiegu

Wszelkich informacji na temat przygotowania do zabiegu udziela lekarz podczas obowiązkowej wizyty kwalifikacyjnej.

Rekonwalescencja

Zalecana jest jak najszybsza rehabilitacja. Już w pierwszych dniach po operacji możliwe jest wprowadzenie zginania i prostowania kolana do granic bólowych. Zalecane są zimne okłady w celu złagodzenia bólu i wielkości obrzęku. Wskazana jest mobilizacja rzepki, by uniknąć zrostów dookoła niej. Głównym celem po operacji jest zwiększenie siły i wytrzymałości mięśnia czworogłowego uda, który odpowiada za kontrolę śluzu bocznego rzepki.